Bergen kimdir
Mutsuz aile ömrü, fakirlikle geçen yıllardan sonra hastalıklı bir aşkın pençesindeyken de dimdik duran, sağ gözünde parıltılı bandajı ile Arabesk Müziğin Kraliçesi olan Bergen’in hayat öyküsüdür.
İtiraf etmeliyim, onu yazmak çok zordu. Bayana yönelik şiddeti, bayan cinayetlerini her gün kınadığımız günümüzün geçmişi o kadar eski ki… Bir bayan olarak bu döngünün hiç değişmediğini görmek daima çok acı! Öte yandan aşık olduğumuzu zannettiğimiz bu adamların meftunu olmak da…
Bergen’i, sesi elbette bir yana, nasıl bu kadar sevdiğimizi anladım sanırım. Evet, bir yanı her seferinde bir biçimde içinde eksik kalmış hisleri tamamlayan bu adama karşı koyamasa da, bu hastalıklı bir hal alsa da, bir yanı her şartta ayağa kalkmayı bilmiş. Her seferinde geri dönmek ömründen çalmış olsa da, yaşama karşı verdiği savaş, ne olursa olsun hiç vazgeçmeyişi, kendini küllerinden doğuruşu da takdire şayan.
Hepimiz yazgımız ve özgür irademiz ortasında ince bir çizgide gide gele sürdürüyoruz hayatı. Birimizin eksiği başkasında anlaşılmayacak derecede tamsa, bu bizi daha yanlışlı yapar mı, bilemiyorum. Bildiğim bir şey varsa, bayan olmak güçsüz olmak demek değil. Ve hepimizin bu dünyaya geliş sebebi varsa, sonunda hayatını gencecik bir yaşta yitirmiş olsa da, Bergen bunun en ünlü örneği.
İyi ki doğdun Bergen…
Çocukluğu
Bergen, 15 Temmuz 1959’da, Mersin’de Sabahat Çakır ve M. S. Sarılmışer çiftinin kızları olarak dünyaya geldiğinde ailesi, ona ‘Belgin’ ismini verdi. Doğum tarihi kimi kaynaklarda 16 Temmuz 1960 olarak geçse de, yakınları tarafından açılmış resmi onur sitesinde gerçek bilginin 15 Temmuz 1959 olduğu, kimliğinde ise doğum tarihinin bir yıl büyütülerek 15 Temmuz 1958 yazdığı açıklanmıştı.
Bergen, boşanmış bir anne babanın çocuğu olarak büyüdü. Annesi ebe, babası da boyacıydı. Bir ortaya gelmişler; lakin bu evlilik sürmemişti. 1966’da, boşanmanın akabinde annesi Sabahat Hanım, Bergen’i de alarak Ankara’ya yerleşti.
Bergen, ilkokula burada Yenimahalle Yunus Emre İlkokulu’nda başladı. Çok zeki bir çocuktu ve müziğe de yetenekliydi. Mandolin çalıp müzik söylüyordu. Öğretmenlerinin teşviki ile konservatuar imtihanlarına girdi. İlkokul biter bitmez imtihanı birincilikle kazanarak Ankara Devlet Konservatuarı Piyano Bölümü’ne girdi. Lakin maddi yetersizlikler okulu devam ettirmesine engeldi. Bir de yetenekliydi evet; lakin bu işin disiplininden de hoşlanmamıştı. O piyano ve viyolonsel çalmak değil, müzik söylemek istiyordu. Notalar başını karıştırıyordu. 2 yıl devam edebildiği okulu sonunda maddi yetersizlikler sebebiyle bırakmak zorunda kaldı.
PTT’de bir iş bulmuştu; lakin memuriyete yaşı tutmuyordu. İşte mahkeme kararı ile yaşı bundan sebep büyütüldü. Ve işte burada çalışırken birinci sefer aşık oldu…
İlk aşk, birinci tokat
Bergen’in gözlerini aşka açtığı birinci isim taksi sürücüsü Yalçın’dı. Ona çok aşıktı; lakin Yalçın cephesinde durum pek o denli değildi. Zorla Bergen’e sahip oldu. bergen’in gözlerini öylesine kör etmişti ki, yaşadıklarının büyük şeyler olduğunun ayırdına bile varamıyordu. O, bunların hepsinin aşkının bir kesimi olduğunu zannediyordu tahminen ya da buna inanmak istiyordu. Nihayetinde şimdi gencecikti. Ve Yalçın, sonunda karşısına ‘Ben oburuyla evleniyorum.’ demek için çıktı.
Bergen, iliklerine kadar sarsıldığını hissediyordu artık. Lakin elinden de bir şey gelmiyordu. Sesine yansıyan arabesk ruhuyla her şeyi olduğu üzere, mukadderatı diye kabulleniyordu. Artık yıkılmış bir genç bayandı. Fakat bir yandan da vazgeçmeyen, dimdik duran bir kadın! Mutsuz aile ömrü, fakirlikle geçen yıllar derken tahminen de bu adam tutunacak bir daldı; fakat o da çok çabuk kırılmıştı. Her ne kadar canı yansa da, hayata devam etmenin manasını çocuk yaşlarda çözmüştü. O da devam etti.
Kalbinin kuzeyi ise, yeniden müzik söylemeyi gösteriyordu…
İlk sahnesi
1977’de arkadaşlarıyla eğlenmek için bir pavyona gitmişlerdi. Hayatında her şey başından beri Türk sinemalarından izlerle ilerliyordu. Artık de o anlardan biriydi. Arkadaşlarının ısrarı üzerine sahneye çıkıp müzik söyledi. Sesinden taşan acı, içinden de taşıyordu; Batsın Bu Dünya’yı sahnede tüm benliğiyle söylüyordu. Hissederek. Yerin sahibi Bergen’deki ışığı çabucak fark etmişti ve ona bir teklifte bulundu.
İstediği esasen daima müzik söylemekti. Sahne ömrü işte böylelikle başlamış oldu. Yalnızca sesi değil, hoşluğuyla de dinleyenleri etkilemişti…
Bütün büyük isimlerin bir sahne ismi vardı. Büyük hayalleri olduğuna nazaran, onun da bir sahne ismi olmalıydı. Gazetede Norveç’in Bergen kentinden bahseden bir haber gördüğünde, Bergen’i sahne ismi olarak düşlemiş ve çok sevmişti. İşte Belgin, bu türlü Bergen olmuştu…
Adana’dan sahne teklifi aldı ve hayatının istikametinin değişeceğinden habersiz yola çıktı…
(Halis Serbes ile nişan)
Büyük aşkı ile birinci müsabaka
Ne olduysa Adana’da oldu ve tekrar burada son bulacaktı her şey…
Yaralarını müzik söyleyerek sarmayı öğrenmiş, Yalçın’dan sonra da kimse girmemişti hayatına. Artık sahneye çıktığında karşısına kurulup gözünü ondan bir an bile ayırmadan izleyen ‘Kömür gözlü adam’ yani Halis vardı. Bergen’in ise aslında umuru değildi. Halis, her gece usanmadan kulise çiçek gönderiyor Bergen de çöpe atıyordu. Bir gün başına attı çiçekleri. Halis, karşısında neredeyse ağlamaklıydı. Bu adam mı karartacaktı nitekim bu hoş bayanın ömrünü? Halis gurur yapmıştı, uzun bir mühlet pavyona uğramadı. Lakin çiçekler muntazaman gelmeye devam ediyordu. Bir gün karta, ‘Beni tanısan seversin.’ Yazmıştı. İşte o gün Bergen, o çiçekleri çöpe atamadı…
Bergen’in bir büyük hayali vardı; otomobil almak istiyordu. Sonunda taksitle de olsa hayali gerçek olmuştu. Fakat daha cilt cilt senetleri dururken yanıp kül oldu. Halis işte o anda yine göründü. Evvel arabayı söndürmeye çalıştı, akabinde da ‘Üzülme, ben sana yenisini alırım.’ dedi. Bütün bunların bir kurgu olduğunu, her şeyin esasen Halis’in planı olduğunu öğrendiğinde artık delicesine, öldürücü bir aşkın pençesindeydi. Ve büyük aşk, bu senaryonun üstesinden geldi.
Ardından bir diğer senaryonun perdesi aralandı…
Evlendiler
Evet, evlendiler. Bergen çok memnundu. Lakin çok geçmeden şiddet başladı. Tekraren dayak yedi ve her seferinde aşkı uğruna sustu. Fakat Halis ortada meskene gelmiyordu. Bunların bir tertibe girmesinden sonra aslında evliliklerinin de bir senaryo olduğunu öğrendi. Halis esasen evliydi ve üstelik 3 tane de çocuğu vardı. Nikah memuru, evlilik cüzdanları, her şey düzmeceydi.
Kaçıp Ankara’ya dönmüştü. 1979’da, takımında Bülent Ersoy, İbrahim Tatlıses üzere özel isimlerin olduğu bir gazinoda uvertür olarak sahne alıyordu. O devir annesi ile oturduğu meskende yangın çıkmış, her şeyini kaybetmişti. Ona yardıma gelen kişi tekrar Halis oldu. ‘Üzülme!’ diyordu. Bu defa yangını tekrar onun çıkarmış olabileceği aklına gelse de, ‘Ben yapmadım.’ Diyordu. İnandı ya da inanmadı; lakin minnet ve aşk döngüsü yine alevlendi.
Evlilikleri yalandı; fakat sevgilerinin gerçek olduğuna ikna olmuştu. Bu hastalıklı bir alakaydı aslında. Tahminen Bergen de farkındaydı. Fakat ne onla oluyordu ne de onsuz. Üstelik Halis de mecnun üzere seviyordu. Yıllar sonra hayatını Yavuz Hakan Tok’un kaleme aldığı kitapta da yer verdiği üzere, yeğenine şöyle demişti:
“Bazen beşerler hiddetli sever, ölesiye sever, yaşadıkları makûs olaylar sevgisinden bir şey götürmez.”
Buna öylesine inanıyordu ki, Halis ne yaparsa yapsın, hiddeti ne kadar çoğalırsa çoğalsın, Bergen daima ona dönüyordu.
Halis, boşanacağını söylüyordu ve boşandı da. Artık nitekim evlenebilirlerdi. Lakin bir koşulu vardı Halis’in; Bergen’in sahneye çıkmasını istemiyordu. Aslında sahnede görüp sevdiği bayanın artık müzik söylemesini istemiyordu… Bergen öylesine tutkundu ki, yeniden gözü görmedi. Kabul etti ve bu kere gerçek bir nikahla, 9 Ocak 1982’de evlendiler. Bergen, günlüğüne ‘Evlendim’ diye yazmıştı. Keyifli hissediyordu muhakkak ki.
Evinin bayanı olmuştu. Fakat Halis tekrar eski hayatına dönmüştü. Peşi sıra hengameler, şiddet… Sonunda dayanamadı ve bu kere kaçıp İzmir’e gitti. Tekrar sahnedeydi. Bu artık bir inada dönmüştü. Halis sahneye çıkmasına deliriyor, Bergen de inadına çıkıyordu. Bu Bergen’in kaçtığı Halis’in kovaladığı bir alakaya dönmüştü. Hiddet hududunu aştı ve Halis, Bergen’e ‘Üç gün sonra bütün gazeteler senden bahsedecek.’ demişti.
Dediği üzere oldu. Gazeteler Bergen’den bahsediyordu…
Manşetlerde Bergen
Halis, o vaktin parası 500 bin lira ile bir kiralık katil tutmuştu. Kiralık katil, 31 Ekim 1982’de, sahne çıkışında Bergen’in hayatını değiştirecek o hamleyi yaptı. Elindeki kezzap dolu kovayı Bergen’e gerçek savurdu. Yüzünde, bedeninde evvel bir sıcaklık, akabinde şiddetli bir yanma hisseden Bergen’in iki gözü de görmüyordu. Halis yeniden oradaydı…
Bergen’in bedeninin neredeyse tamamı yanmıştı. Periyodun ünlü bir estetisyeni, yüzünü eski hoş haline getirmek için bir dizi fiyatsız ameliyat yaptı. Gazetelere ‘Türkiye’nin Tara’sı yine yaratılıyor…’ başlıkları atılmıştı. Sol gözü vakitle görme yetisini geri kazanmış; fakat sağ gözü maalesef kurtarılamamıştı. Fakat bu şanssız olay, onun ömründe şöhretin başlangıcı manasını taşıyordu…
Hastanede 45 gün geçirdi. Bir hayal görmüştü hasta yatağında; Müslüm Gürses ile ‘Tanrı İstemezse’ müziğini söylüyorlardı. Müziğin en çok,
“Cehennem ateşi ahirette olur
Sen beni dünyada ateşe attın…” kısmını derinden hissediyordu. Bu düş ve çok daha fazlası gerçek olmak üzereydi…
Şimdi bütün gazeteler Bergen’in acıklı öyküsünden bahsediyordu. Bölüm bu acıyı kullanma fikrini sevmişti. Halis hapisteydi ve Bergen İstanbul sahnelerinde müziklerini söylüyordu…
Sahneye sağ gözü üzerine taşlı bantlar, bazen güneş gözlüğü takarak, saçları ile kamufle ederek çıkıyordu. Bu imajı ile giderek bir ikon olmuştu. Tüm sosyete sahne aldığı salonu doldurmak için sıradaydı.
İlk albümü ‘Şikayetim Var’ı sıcağı sıcağına 1982’de yaptı. LP olarak kaydedilen bu plak, 1986’da MC olarak tekrar basıldı. Akabinde 1983’te ‘Kardeşiz Kader’ albümünü yeniden LP olarak kaydetti. 1985 ve 1990’da MC olarak yine basıldı. 1985’te ‘İnsan Severse’yi LP ve MC olarak kaydetti ve albüm 1999’da CD olarak yine basıldı…
Acıların Bayanı Bergen
1986, şöhretinin tepe yaptığı yıl oldu. LP ve MC olarak kaydettiği ‘Acıların Kadını’ albümü o denli çok satmıştı ki, Sezen Aksu’nun ‘Git’ albümünü bile gerisinde bıraktı. Sonra birinci ve son sinema sinemasında oynandı. Elbette onun da ismi ‘Acıların Kadını’ idi ve Bergen’in hayatını anlatıyordu. Hayatını bir de sinemayla pekiştirerek sunmuştu. Artık halk, onu muhakkak ‘Acıların Kadını’ olarak tanımıştı.
Halis ile de değişen bir şey olmadı ortalarında. Değişiktir; fakat Bergen’in aşkını bu olay bile bitiremedi. Bu süreçte yalnızca kısa bir mühlet görmemişti onu. Sonra ziyaret etmeye başlamış ve muhtaçlıklarını da karşılamıştı. Öte yandan şöhreti artık ülkenin hudutlarını aşmıştı. Hayalinin bile ötesinde sahneler alıyor, Bülent Ersoylar, İbrahim Tatlısesler ile birebir sahneyi paylaşıyordu.
Bergen, Arabesk Müziğin gerçek sesi ve birebir vakitte yüzüydü artık. Hayallerindeki şöhrete kavuşmuştu. Altın Plak ve Altın Kaset Ödülleri’ni aldı. Gözünün eksikliği ruhunun en büyük yarasıydı. Yaşadığı acılar dinmiyordu; ancak o, sonunda gerçek manada onu kör eden adamla görüşmeyi hiç bırakmadı.
Ve o, bunun ismine daima aşk dedi…
İkinci kere mevtten döndü
Adana’da sahne aldığı bir geceydi. Sahne çıkışı yerin fotoğrafçısı tarafından bacağından 6 sefer bıçaklandı. Sonraki gün gazeteler yazıyordu:
“Ünlü sanatçı, ikinci sefer vefattan döndü.”
Bunu yapan kişi, sözünde Bergen’i şöhret olmak için bıçakladığını söylemişti…
Bergen ise, artık korkmuyordu ve müzik söylemekten de vazgeçmiyordu. Yaralanmasından birkaç gün sonra hiçbir şey olmamış üzere sahnedeydi. ‘Beni yıldıramazlar!’ diyordu.
1988’de yurtdışı turnelerine de başladı. Halis ise hala hapisteydi ve görüşmeye de devam ediyorlardı. Ve yılın sonunda Halis mahpustan çıktı…
Yeniden bir ortada
Halis’in mahpustan çıkmasıyla Bergen de sahnelere veda etti ve Mersin’de tuttukları meskende yaşamaya başladılar. Magazine birlikte memnunluk pozları veriyorlardı. Lakin huylu huyundan vazgeçmedi ve çok geçmeden şiddet geri döndü.
Bu kere boşandılar. Bergen için bu kere büsbütün bitmişti. Gazetelere ‘Artık mutlulukların kadınıyım’ diye röportajlar veriyor sahnede ise tekrar ‘Acıların Kadını’ olarak devleşiyordu. Arabeskin Kraliçesi idi. Albüm kayıtlarına son hız devam ediyordu kaldığı yerden. Müzik söyleyerek güzelleşmeyi öğreneli çok olmuştu.
O ne kadar iyileşse de, yazgım dediği adam yakasını bırakmıyordu…
Bergen öldü
14 Ağustos 1989’da, Kayseri’deki bir konserinin akabinde meskenine gitmek için taksiye binmişti. Yanında annesi de vardı. Şehirlerarası yolda arttan gelen bir otomobil direksiyonu kırarak önlerine geçti. Bu, Halis’ten diğeri değildi. Konuşmak için Tarsus’ta, bir dinlenme tesisinde durdular. Halis, Bergen’i tekrar ikna edeceğinden öylesine emindi ki…
Şiddetli bir tartışmanın içinde buldular kendilerini. Bergen bu defa dönmemekte kararlıydı. Kararını kelamına de yansıtarak ‘Sana dönmeyeceğim!’ dedi. Bu, Bergen’in dudaklarından dökülen son sesti. Halis cebinden çıkardığı bir silahla, Bergen’i sabaha karşı, şehirlerarası bir dinlenme tesisinde, çok sevdiği o adam tarafından, sırtından tam 6 sefer ateş edilerek öldürüldü. Bergen’in ağzına dolan kan, ağır ağır boynuna gerçek akıyordu. Tüm mola yeri sessiz çığlıklar atıyor da, kimsenin elinden bir şey gelmiyordu.
Bergen, daha 30’unu bile doldurmamıştı. O gün oracıkta tahminen de başlatmanın bir yolunu hiç bulamadığı hayatına, mukadderatına ahlar vahlar edile edile veda etti. Üstelik o ahlar, tekrar Bergen’e aitti…
Onu artık hiçbir şey geri getiremezdi elbette. Lakin en azından Halis cezasını çekmeliydi. 15 yıl mahpusu istendi. Lakin âlâ hal indirimi ile yalnızca 7 ay mahpus yattı. Cezasının bitimi ise, akrabaları tarafından cezaevi önünde kurban kesilerek kutlandı.
Bergen’in cenazesine ise, müzik topluluğundan kimse katılmadı. Bir avuç insan Tarsus’ta, onu son seyahatine uğurladı. Mezarlığı ise ya rahat verilmezse dehşetiyle demir parmaklıklı yapılmıştı. Aşikâr ki endişe, öldükten sonra da bitmiyordu…
Hastalıklı bir aşkın peşinden gitse de güçlü geçen bütün anların akabinde dimdik durmayı bilen, ne olursa olsun hayata küsmeyen, kısacık hayatına kocaman bir müzik tutkusu sığdıran bir Bergen geçti bu dünyadan…
İyi ki…
[email protected]
Not:
Biyografisini okumak istediğiniz bireyleri lütfen bizimle paylaşın.
Instagram:
