Emel Sayın kimdir
“Mavi Boncuk”, “Olmaz Bu türlü Şey”, “Feride” üzere birçok müzik ve sinemayla konutlarımıza konuk, ses sanatkarı, yorumcu ve nihayetinde sinema oyuncusu Emel Sayın’ın hayat hikayesidir…
“İsmin ne dedi söyleyiverdim, Ferideee” diye elimde bir fırça, Emel Sayın ekranda çığlık çığlığa geçirdiğim çocuk günlerimi hafızama taşıdı bu yazı. Onun hoş sesi, sinemalarında ekranı dolduran hoşluğu ile eminim bir tek beni etkilemiyordu…
Mavi Boncuklar, ben bu kederden ölürsem hiç mi kalbin sızlamaz söyle küçük beyefendiler, olmaz bu türlü şeyler… Hangi birini saysam bilemedim. Birini seçsem eksik kalana üzüleceğim üzere. Siz, onu andığınızda aklınıza hangi müziği geliyorsa onu dinleyin de o denli okuyun olur mu?
Eminim, siz de benim üzere başardıklarıyla gururlanıp, pişmanlığına üzüleceksiniz.
Şimdi, bugün onun doğum günü, tam 73 yaşında ve hala su üzere duru bir güzellikle karşımızda. Benim, ona “İyi ki doğdun!” deme bahtım varken buradayım ve “İyi ki!”, diyorum;
“İyi ki doğdun Emel Sayın!”
Çocukluğu ve eğitim hayatı
Emel, 20 Kasım 1945’te, Sivas’ın Şarkışla ilçesinde Suat Hanım ve Ahmet Bey’in 4 çocuğunun en büyüğü olarak dünyaya geldi. Sayın ailesi, 1926’da Türkiye’ye gelen muhacir bir aileydi; Makedon kökenliydiler. 4 kız çocukları oldu. En büyüklerine Emel ismini vermişlerdi. Bir gün bu ülkenin en özel isimlerinden biri olacağından habersiz, gülümsüyorlardı hoş bebeklerine. Sonra öbür kızları, Şenel, Fatoş ve Hülya geldi. Suat Hanım ve Ahmet Beyefendi, Toprak Mahsulleri Ofisi’nde çalışıyorlardı.
Emel, okul yaşı geldiğinde, anneannesinin yanında Kayseri’deydi. İlkokula burada, Kayseri Cumhuriyet İlkokulu’nda başladı. Ortaokul vaktinde da Konya’ya yerleşmiş olan ailesinin yanına gitti; ortaokulu burada okudu. Sonra ailecek İstanbul, Üsküdar’a taşındılar. Burada Emel’i müzik dolu, yesyeni bir hayat bekliyordu…
Edirne, Uzunköprü’de, Gazi Turhan Beyefendi Ortaokulu’nda tamamladıktan sonra, Çapa Anadolu Öğretmen Lisesi’nden mezun oldu.
Müzikle yoğurulmuş çocukluk
Emel, sesinin duruluğunun, hoşluğunun çok erken yaşta farkına varmıştı. İlkokul sıralarında yapılan müzik yarışlarının birincisi hiç değişmiyordu. Müzik söylemek küçük Emel’in kalbinde, kocaman bir tutku oluvermişti. Küçük kalbinin hayalleri ne kadardı bilinmez, lakin çok daha fazlasına ulaşacaktı…
Gerçekten de yetenekli bir kız çocuğuydu Emel. Sesiyle dikkat çekmemesi imkansızdı. Ailesinin de dikkatinden kaçmadı elbette. Arif Sami Toker’den müzik dersleri almaya başladığından 13’ündeydi. Yıllar sonra Toker’in yetiştirdiği en ünlü ve yetenekli sanatçı olarak kabul edilecekti. Daha sonra Münir Nurettin Selçuk’tan ders almaya başladığında, baht da bulaşacaktı hayatına. Üç yıl sürdü Münir Nurettin eğitimi. Yeteneği ile daha çok dikkat çeker olmuştu.
Yaşı da artık genç kızlığı bulmuştu. Liseden de mezun olmuştu. Akabinde üç yıl boyunca İstanbul Belediyesi Konservatuvarı, Beşiktaş Şan Bölümü’nde eğitim aldı. Şan eğitimini, Fransa’da vaktinde Münir Nurettin Selçuk’a da eğitim vermiş, Şan Öğretmeni Alis Rosenthal’dan alıyordu. Onun üzere ünlü olacak, ismini duyuracak arkadaşları da oldu elbette. Muhittin Sadak’tan solfej derslerini alırken, ders arkadaşları Erkin Koray ve Mine Mater’di örneğin.
Emel Sayın birinci sefer sahnede
Aldığı eğitimler, öğretmenleri, dostlukları, müzik hayatının içinde her yerdeydi… Bu sırada Hürriyet Haber Ajansı bir müzik müsabakası açtı. Emel, bu müsabakaya Münir Nurettin Selçuk’un klasik bir yapıtı ile katıldı. Emel, bu müsabakadan “Ses Kraliçesi” olarak ayrıldı.
Gönül Yazar’ın birinci eşi Necdet Yazar’ın Ankara Gençlik Parkı’ndaki gazinosunda birinci sefer sahneye çıktığında 17’sinde hoşlar hoşu bir Emel Sayın vardı sahnede. Aklından neler geçiyordu sanki? Çırpınan küçücük kalbi nasıl olmuş da vücuduna sığmıştı? Müzik, aşikâr ki başını döndürürken onun dimdik durmasını da sağlıyordu…
Assolist Emel Sayın
Ailecek içinde bulundukları ekonomik koşullar sebebiyle Ankara’ya göçmüşlerdi. Emel, 1963’te, imtihanla Ankara Radyosu’na solist olarak girdi. Burada yaklaşık 7 yıl çalıştı. Artık düzgünden güzele seyirci karşısında deneyim kazanmıştı. Hayli başarılıydı, beğeni kazanmıştı.
Egemen Bostancı, İstanbul müzik piyasasına transfer olmasını teklif etti. Emel, İstanbul’a taşındı; İstanbul Radyosu’na geçmişti. Ayrıyeten Lalezar Gazinosu’nda sahnede assolist olarak ışıldıyordu. Onu Türkiye’de pırıl pırıl bir gelecek bekliyordu.
Müzik albümleri, sinemalar, konserler… Neler yoktu ki…
(İsmet Kasapoğlu ile)
Emel Sayın evlendi
1966’da, 21 yaşında prensesler üzere bir gelin olmuş, İsmet Kasapoğlu ile evlenmişti. 1975’te boşandılar. Fakat yalnızca bir yıl farklı kalabildiler ve 1976’da tekrar evlendiler. Lakin o “çıt” sesini duyduktan sonra, ayrılık sözcüğü gölge olup bağın üzerine düştükten sonra yol pek uzun devam edemiyordu. 1979’da yine boşandılar…
(Selçuk Aslan ile)
Emel Sayın, 20 Haziran 1979’da Selçuk Aslan ile ikinci evliliğini yaptı. Lakin bu evlilik de yalnızca iki yıl sürdü; Eylül 1981’de boşandılar.
(David Younnes ile)
Üçüncü ve son evliliğini de, David Younnes ile 4 Haziran 1986’da yaptı. Aşkı tekrar bulduğuna inanıyordu. Fakat bu evlilik de 1999’da bitti.
Müzikte sürdürdüğü başarıyı evlilikte gösterememişti maalesef ve bu evliliklerin hiçbirinden bir çocuğu olmadı. Yıllar sonra bir röportajında bunun en büyük pişmanlığı olduğunu itiraf edecekti…
Profesyonel meslek başlarken
İstanbul, kalabalığıyla, yoğunluğuyla Emel Sayın’ı da içine çekmişti. Durmadan çalışıyordu. Birinci stüdyo albüm çalışmasına “Sus Sus Sus” adını verdi. Bu albüm için imza attığında, aslında sanat mesleğini profesyonel manada başlatmış oldu. Bu müzik, tıpkı vakitte 1968’de, Hülya Koçyiğit ve Erol Büyükburç’un başrollerini paylaştığı “Sus Sus Kimseler Duymasın” isimli sinemaya ismini vermiş ve sinema müziği olmuştu.
1971’de, iki teklikten oluşan üç başka plak çalışması ile “Sus Sus Sus”, “Gel Gel Gel” ve “Doyamadım Sana” şarkılarını duyurdu.
Albümleri
1972’de, 10 Türk Sanat Müziği müziğinden oluşan bir albüm çıkardı. İstanbul Plakçılık’tan çıkan kırmızı fonlu bu albümün ön yüzünde Emel Sayın’ın bir fotoğrafı vardı. İsmi, “Son On Yılın En Sevilen On Şarkısı” olan bu albümün satışları 100 bine ulaşarak rekor kırdı. Bu müzikler, sinemalara müzik olması istikametiyle de ayrıyeten ilgi çekmişti. Emel Sayın, artık çok daha ünlüydü…
1973’te “Emel Sayın 73”, 1974’te “Emel Sayın 74”, 1975’te “Emel Sayın 75”… ismini verdiği albümler yayınlandı. Günümüze yaklaşırsak, 1997’de “Başroldeyim”, 2000’de “Ah Bu Şarkılar”, 2001’de “Dinle 2001”; daha da yaklaşırsak, 2011’de “Mavi Boncuk”, 2013’te “Hep Bana” albümleri ile karşımızdaydı…
Narin sesi, kulaklarımızdan hiç eksilmedi…
Emel Sayın beyazperdede
İstanbul, her sanatkara olduğu üzere Emel’e de yaramıştı. Burada bulunduğu vakitlerde, şöhretine şöhret kattı. Yalnızca müzik söylemedi, beyaz perde de ışıldadı. Yıllar sonra oynadığı sinemalar sorulduğuna şunları söyleyecekti: “Sinemayı bütün tecrübesizliğime karşın çok sevdim. 15 sinemada başrol oynadım. Yeterli ki oynamışım o yıllarda, o filimlerde. Türk halkı o filimleri ve filimlerdeki müzikleri çok sevdi, hala da seyrediliyor”.
Ne kadar haklı değil mi? Mavi Boncuk’ta, Emel Sayın, Tarık Akan’ın gözlerinde kaybolan bakışlarıyla “Yalnız benim için bak yeşil yeşil” diye o hoş sesiyle müziğini söylerken gözleri dolmayanınız, “Olmaz Bu türlü Şey” ile sinema biterken memnunluklarını paylaşmayanınız varsa, bu yağmurlu günü değerlendirmenin en hoş yolu olabilir mesela. Bu yazıyı her ne vakit okuyorsanız, o vaktin da önerisi olabilir tabii…
Sonra “Yalancı Yarim”, sonra “Gülizar”, sonra “Feride”… En az sahneye yakıştığı kadar, beyazperdeye de yakışmıştı…
Sonra televizyona da yakıştı. 2001’de Mehmet Ali Erbil’in eli merdaneli eşi olarak “Aşkım Aşkım” dizisiyle karşımızdaydı… Ve alışılmış, daha pek çok dizi yahut programda konuk olarak da bulundu…
Ödülleri ve bugünü
Emel Sayın, elbette birçok mükafata layık görüldü. Fakat bunlardan ikisi kuşkusuz en gururlandırıcı olanıydı. Emel Sayın, 1998’de, Türkiye Hükümetince ses sanatkarı, yorumcusu ve sinema oyuncusu kimliklerinde gösterdiği başarılardan mütevellit “Devlet Sanatçısı” unvanına layık görüldü.
2016’da düzenlenen “53. Milletlerarası Antalya Sinema Festivali”nde ise, “Yaşam Uzunluğu Onur Ödülü” onun oldu.
Kendimi bildim bileli onun sesi kulaklarımda. Onun tanımayan, bir müziğini bilmeyen yoktur. Muvaffakiyetle yoğurduğu, çok çalışıp ürettiği hayatında hak ettiği birçok şeye de ulaştı. Bir röportajında ona en memnun anları sorulduğunda, “Başarılı bir konser sonrası ve sevdiklerimle olmak” demiş. Dilerim gücün yettiğince daima sahnede ol, biz de daima senin seyircin sevgili Emel Sayın…
Hep bizimle ol…
Bir defa daha düzgün ki doğdun…
Billur sesi, hoş kalbi, muvaffakiyetleri, pişmanlıkları ve “iyi ki”leriyle bir Emel Sayın geçiyor bu dünyadan…
İyi ki…
Damla Karakuş
[email protected]
Not:
Biyografisini okumak istediğiniz bireyleri lütfen bizimle paylaşın.
Instagram: biyografivekitap
