Ozan Arif kimdir
Aşık geleneğine çocuk yaşlarda tutulan, bağlamaya yürekten sevdalanmış, aşık geleneğinin devrimizde yaşamış özel sanatkarlarından Ozan Arif’in hayat hikayesidir…
İnsan bu kuş misali, ne vakit göçüp gideceği hiç muhakkak olmuyor. Aşık geleneğinin bizim devrimizde yaşayan güçlü seslerindendi Ozan Arif. Ülkücü topluluğun da daima savunucusu oldu. Artık Alparslan Türkeş ile sevgi dolu anları da, Devlet Bahçeli ile çekişmeli, polemikli geçen vakitleri da bir avuç toprak oluverdi.
Ozan Arif, dün sabaha karşı uzun vakittir savaştığı kansere yenik düştü…
Ruhu şad olsun!
Çocukluğu ve eğitim hayatı
Ozan Arif, 10 Haziran 1949’da, Giresun’un Alucra ilçesine bağlı Hapu köyünde, Fatma Hanım ve Mehmet Bey’in oğlu olarak dünyaya geldiğinde ailesi, ona, “Arif Şirin” adını verdi. Annesi Fatma Hanım, komşu köyleri Demirözü’nden pek sevilen merhum Gençağa Eskünoğlu’nun kızıydı. Babası Mehmet Beyefendi ise, Hapu köyü yöresinin sevilen isimlerinden merhum Muharrem Çavuş’un oğluydu.
Arif’in hayatında vakitle pek çok şey değişecekti; hepimizin hayatında olduğu üzere. Doğduğu köyün ismi bile birebir kalmayacaktı. Köyü daha sonra Yükselen köyü oldu. Hem şu hayatta birebir kalabilen çok az şey vardı. Babası memurdu ve epey kalabalık bir ailesi vardı Arif’in. Hayatında değişen birinci şey babasının memuriyeti sebebiyle Giresun’dan ayrılmak oldu. Arif, birinci ve ortaokulu Samsun’da bitirdi.
Kalabalık ailesinin geçimine katkıda bulunmak için çabuk büyümenin bir yolunu bulmak istiyordu. Kısa vakitte para kazanır duruma geleceği uygun bir iş sahibi olmak için Ordu’da bulunan, Perşembe Erkek Öğretmen Okulu’na başladı. Öğrencilik sürecini de âlâ pahalandırmak istemişti. Kışları okula gitti, yazları ise rençper olarak çalıştı. 1969-1970 devrinde mezun oldu.
Bağlama tutkusu
Arif, Leyla ile Mecnun’u, Kerem ile Aslı’yı, Karacaoğlan’ı, Köroğlu’nu ve daha nicelerini çocuk yaşlarında okumuş; aşk cönklerini ezber etmişti. Ortaokul ikinci sınıfta da bağlamanın sesine aşık oldu. Karadeniz’de, çocukluğunun geçtiği bu yörede doğaçlama Türkü söylemek o denli yaygındı ki, nasıl olmasındı? Artık ona kavuşmanın, tellerini tıngırdatmanın bir yolunu aramaya koyulmuştu. Çünkü anne ya da babasına gidip, “Ben bir bağlama istiyorum” diyemezdi. Aile bütçesinin ne demek olduğunu ve bu bütçede bağlamaya varasıya kadar pek çok önceliğe fakat yetişildiğini öğreneli çok olmuştu. Sessiz sedasız harçlıklarını biriktirmeye başladı; sabırla. Vakit aldı elbette ona ulaşmak. 1964’te, İstanbul’da bulunan Şemsi Yasıtman Sav Evi’nden 15 liraya aldı birinci bağlamasını…
İşte tahminen de o gün başladı Ozan Arif olmaya. Yöresi ona pek çok şey öğretmiş, içindeki cevheri dışarı çıkarmıştı. Allah’ın bir yetenek verdiği kuşkusuzdu; fakat gerisi için de çok çabalamıştı. Vakitle destan satıcıları Ozan Arif’e destanlar yazdıracak, bunlar basılıp dağıtıldıkça da ismi daha uzak köylere, daha uzağa, daha uzağa derken, ülkeye yayılırcasına duyulabilecekti…
Öğretmen Ozan Arif
Arif’in öğretmenlik mesleğinde birinci vazife yeri ailesinin hala yaşamaya devam ettiği Samsun oldu. Samsun’da bulunan Karaoyumca köyünün ilkokuluna gitmişti. Burada geçen bir yıllık stajyerlik periyodundan sonra Samsun’da bir diğer köye, Devgeriş’e tayin oldu. Burada 5 yılı öğretmenlik, 4 yılı okul müdürlüğü olmak üzere 9 yılı geçecekti.
Arif, çocukluğundan bu yana inandığı şeylerden vazgeçmeyen kişiliğini korumuştu. Lakin mesleğinde bu inançlarından, prensiplerinden taviz vermeyen yanı periyodunun yöneticileri ile çatışmasına sebep olmuştu. Aslında mesleğini çok seviyordu; ancak istifa etmeyi seçmişti…
Ozan Arif evlendi
Devgeriş köyü, Arif’in yalnızca mesleğini aşkla yaptığı yer olmakla kalmadı; aşkı bulduğu yer oldu. Süheyla Hanım ile burada tanıştı. O da buraya stajyer olarak gelmişti. Ömrü boyunca Arif’in en çok yanında olacak, ona en çok dayanak verecek kişiydi.
1972’de evlendiler…
Darbe dönemi
1980’e kadar verdiği birçok konserde tekraren atak teşebbüsüne uğramış, tehditler almıştı. Hatta bir konserinde kendisi odaklı planlanan bir bombalı akından kıl hissesi kurtulduğu için şanslıydı.
Ve 12 Eylül 1980, tüm Türkiye için yaşanırken, Arif için de yaşanıyordu. Ulusal ve manevi kıymetlere sahip çıkan, memleketi için yürekten savaşan birçok vatansever üzere yanlış değerlendirilmiş olmanın hüznünü yaşıyordu. Çok değil, 12 gün sonra, 24 Eylül 1980’de, Almanya’ya gitti. Karısını, çocuğunu, ailesini arkasında bırakmak üzüyordu, evet; fakat en çok ülkesini bırakıp gidiyor olmanın acısı tarifsizdi.
Gittiği yerde de vazgeçmedi aslında. Dünyada nerede bir Müslüman Türk’e rastlasa, ulusal hislerinin filizlenmesi ve kabarması için elinden geleni yaptı. 11 yıl süren bu ayrılığın akabinde 5 Kasım 1991’de, ülkesine döndü. Onu karşılamaya yaklaşık yarım milyon insan gelmişti. Bu sayı, o vakte dek kayıtlara geçmiş en büyük karşılama merasimi idi…
(Alparslan Türkeş ile)
Ülkücü topluluğun sanatçısı
Ozan Arif, bilhassa 70’ler ve 80’ler boyunca doldurduğu kasetlerle, ülkücü topluluğun değerli sanatkarlarından olmuştu. Bilhassa 1980’de, 12 Eylül idaresi tarafından nezarette tutulan Alparslan Türkeş için yazıp seslendirdiği modülü “Bırakın bırakın Türkeş’i” ile hayli ses getirmişti.
Alparslan Türkeş ile özel bir bağları vardı. Türkeş, Ozan Arif’i “manevi oğlum” diyerek kabullenmişken, MHP Genel Lideri Devlet Bahçeli ile pek çok defa polemikler yaşayacaklardı. Türkeş, 4 Nisan 1997’de hayata veda ettiğinde, manevi oğlu işte şu şiiri yazmış, yüreklere dokunmuştu:
“Dört Nisan Doksan Yedi, alelade gün değil,
Kara günsün, kara gün bu bir gerçek, kin değil,
O kadar karasın ki tanımın mümkün değil.
Başbuğ’un başımızdan çekildiği günsün sen,
Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!
Çekildiği diyorum, sor bana hele niçin?
Zira dilim varmıyor ona öldü demeye,
Varmasa da mecburum, mecburum söylemeye,
Bize yetim gözüyle bakıldığı günsün sen,
Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!
Çok acılar görmüştüm, lakin bu kadar derin
Olanı görmemiştim, bu da senin yapıtın
O kara akşamında, kapkara bir haberin,
Beynime kurşun üzere sıkıldığı günsün sen,
Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!
Belki senin hatanın yok, tahminen benimki yanılgı,
Her can günün birinde göz yumacak hayata,
Ancak sen bir başkasın, sen var ya sen, adeta,
Ciğerimin yerinden söküldüğü günsün sen,
Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!
Altaylar’dan Tuna’ya libas giymiş hüzünden,
Özünden ağlıyor bak, bütün Turan özünden.
Müslüman Türk evladı olanların gözünden,
Yaş yerine kanların döküldüğü günsün sen,
Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!
Başbuğ Türkeş yok artık, bulabilmek imkansız
Herkesin acısını bilebilmek imkansız,
Her yüreğe tercüman olabilmek imkansız,
Her yürekte bir ağıt yakıldığı günsün sen,
Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!
Türkeş üzere bir başkan ne çıkmıştır, ne çıkar
Yıkar onun acısı, Arif ’i artık yıkar,
Ateşin kanunudur düştüğü yeri yakar,
Bozkurtların boynunun büküldüğü günsün sen,
Dünyanın başımıza yıkıldığı günsün sen!”
(Alparslan Türkeş ile)
Ödülleri
Elbette her sanatçı üzere o da pek çok ödül aldı. Lakin en büyük mükafatını şöyle söz ediyordu Ozan Arif: “…ortaokul çağlarında çocuk yaşta bu sevdaya gönül vermişim. O yaşlardan beri verdiğim uğraşın karşılığını, tertemiz yüreklerde sevgi sarayları kurarak aldım. Ülküdaşlarımın sevgi ve muhabbetinden daha büyük beşeri ödül olamaz”.
Sanat kelam konusu olduğunda mükafatlar almaya pek erken yaşta başlamıştı. Okul devirlerinde şiir ve fotoğraf alanında birincilikler ile başladı ödül almaya. Bilhassa şairliğe kabiliyeti yadsınamazdı. Yaşı ilerledikçe yöresinin dışına çıkmış, ülkesinde tanınmaya başlamıştı. Birçok şiir ve Halk Edebiyatı müsabakalarında mükafatları bulunan Ozan Arif, Türk Halk Edebiyatı’nın şiir, irticalen şiir söyleme, atışma, lebdeğmez, güzelleme üzere pek çok alanında Türkiye birincilikleri aldı.
Ayrıca Konya’da düzenlenen Türkiye Aşıklar Bayramı’nda farklı kollarda birincilikler kazandı. Ayrıyeten yeniden bu kapsamda, 1976, 1977, 1978 yıllarında her kolda altın madalya kazandı…
Ozan Arif kanser oldu
Ozan Arif’e gırtlak kanseri teşhisi konmuştu. 2017’de bir ameliyat olup sıhhatine kavuşsa da, kanser hücreleri bir müddet sonra tekrar bedeninde yer etmeye başladı. 2018’de ağır bir tedavi süreci başlamıştı. Hissettiklerini, hastalığını sevenleriyle paylaşmaya karar verdi ve onlara mektubuyla şöyle seslendi:
“…Yapılan son denetimimde tekrar nüksettiğini, tekrar birebir tedaviyi uygulayacaklarını söyledi doktorlarımız…
Şimdi tekrar tıpkı tedaviyi tekrarlıyorlar.
İşte o sebeple seyrek yazıyor, seyrek paylaşımlar yapıyorum.
Elbette ki Allah’ın dediği olur.
Ancak Allah’ın verdiği aklın gereğini yerine getirmekle mükellefiz.
Kanserden daha büyük kaygı olan, adaletsizliklere, kahpeliklere teslim olmadım ki kansere teslim olayım.
Her ne kadar muhakkak mahfillerde ‘geberse de kurtulsak’ üzere temennilerde bulunanlar, temennilerini bana dolaylı yoldan duyurmayı başarsalar da aldırdığım yok.
Yukarıda söylediğim üzere Allah’ın dediği olur. Sevenlerimizin duası, sevmeyenlerimizin nefretini boğacaktır. Ben bundan eminim. Onlar yalnızca beni değil bir jenerasyonu, bir sevdayı kaygı sahibi yaptılar, işte bu yüzden beni öldürseler bile yazdıklarımı öldüremeyecekler, destanlarıma gücü yetmeyecek onların…
Hakkı bırakıp güya devletten yana, (hatta gerçek devletten yana) hal koyduğunu sanan Hızır Paşa’lar yaşamıyor, lakin Pir Sultan yazdıklarıyla, söyledikleriyle bugün hala yaşıyor bunu akıllarından çıkarmasınlar.
Sadece kederim; Bu sene artık gidebilirim, oraya gelen ülküdaşlarımla kucaklaşırım dediğim Erciyes’e büyük ihtimalle gidemeyecek olmam. Tedavim hasebiyle bu arzum bu sene de olmayacak herhalde. Lakin ben biliyorum ki, ben gidemesem de, benim ülküdaşlarım Tekir Yaylası’nı boş bırakmaz, hiç bir faaliyet yaptırmasalar bile orada buluşup, çimenin yüzüne oturup birbirleriyle fikirleşirler…
O yaylada Başbuğlu günlerimizi hayal etmek bile kâfi onlara… Gitseler de gitmeseler de gönlü orada olacak olan bütün gönüldaşlarıma selam olsun!”
Ozan Arif öldü
Tedavisi devam ediyordu. Durumu, hastalığına bağlı komplikasyonların gelişmesi sonucu ağırlaştı ve tedavi gördüğü Samsun 19 Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nde, sabaha karşı (13 Şubat) saat 04.50’de hayata veda etti. 69 yaşındaydı…
Oğlu Mehmet Arif Hoş, toplumsal medya hesabından cenaze ile ilgili bilgileri duyurdu:
“Babam Ozan Arif Tatlı bu sabah saat 04:50’de Hakk’ın rahmetine kavuşmuştur. Cenazesi 16 Şubat 2019 cumartesi günü saat 10:00!da Samsun, Atakum / İnecusu, Yalı mah. 6003. Sokaktaki konutumuzdan alınarak Büyük Cami’de kılınacak öğlen namazına muteakip Kıranköy mezarlığına defnedilecektir”.
Öğretmen, şair, müzik kelamı muharriri, bestekar, halk ozanı Ozan Arif, arkasında kelamlarını müziklerini bıraktı da geçti bu dünyadan…
İyi ki…
Damla Karakuş
[email protected]
Not:
Biyografisini okumak istediğiniz bireyleri lütfen bizimle paylaşın.
Instagram: biyografivekitap
